ผมจะเล่านิทานให้ฟัง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ววววววว ......
มีหนูน้อยหมวกแดง ได้เดินทางเพื่อไปเยี่ยมยาย ซึ่งยายของเขากำลัง ป่วยมาก ระหว่างทางที่เดินนั้น หนูน้อยได้หักกิ่งไม้ทิ้งไว้ตามทางเพื่อต้องกันการหลง และทันได้นั้นเอง สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าหนูน้อยนั่นก็คือ แม่มด แม่มดผู้มีสิริโฉมงดงาม ดังนางฟ้า แม่มดได้ส่งซัมซุง เอ้ย... ส่งแอปเปิ้ลให้หนูน้อย หนูน้อยด้วยความไร้เดียงสา เลยกัดกินแอปเปิ้ลนั้น เลยทำให้โดนคำสาปของแม่มด ให้หลายเป็นกบ อยู่ในสระข้างทางนั้นเอง หลังจากแม่มดเห็นก็กระหยิ่มยิ้มย่อง และจากไปแล้วนั้น ก็มีคนแคระทั้ง 6 ก็ได้ออกมาหากบเพื่อไปทำอาหารเย็นวันนี้ และตามที่คาดหมาย หนูน้อยที่โดนสาปถูกจับไปด้วย กบตัวนั้นได้ร้องขอชีวิต ว่าอย่าทำอะไรเลย นางคือเจ้าหญิงปลอมตัวมาสืบราชการลับ แต่จะกลับร่างเดิมเมื่อทำภารกิจเสร็จสิ้น หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น นางเลยตอบแทนโดยการไปช่วยงานที่บ้านของคนเคระ และในระหว่างที่นางกำลังเย็บเสื้อให้คนแคระนั้นเอง นางได้ถูกปลายเข็มจิ้มแล้วสลบลงไป คนแคระเกิดความโกลาหล ไม่รู้จะทำอย่างไร นางนอนสลบอยู่นานหลายปี จนมีวันนึง สุดสาครขี่ม้านิลมังกร ผ่านมาพอดี คนแคระจึงได้บอกความจริงที่เกิดขึ้น สุดสาคร ยินดีช่วยเหลือ สุดสาครเดินไปหาองค์หญิง รำพึงในใจว่า สงสัยต้องใช้สิ่งนั้นแล้วสินะ และได้หยิบของสิ่งหนึ่งในย่ามออกมา นั่นก็คือ รองเท้าแก้ว หลังจากที่ลองสวม พบว่าพอดีกับเท้านาง นางจึงได้ตื่นจากคำสาปขึ้นมา และได้ไปอยู่กับเงาะป่าที่กระท่อมปลายนา จบตราบฟ้าดินสลาย
เรื่องก็มีด้วยกันเพียงเท่านี้...