หนีเที่ยว

จุดเริ่มต้นการเดินทาง

ผมเชื่อ ทุกคนต้องเคยหนีเที่ยว การหนีเที่ยวของผมในที่นี้หมายความว่า ไปเที่ยวคนเดียวนะ สำหรับผม จนถึงตอนนี้ หนีเที่ยวมาแล้วหลายๆครั้ง แต่สำหรับครั้งแรกนั้น เกิดขึ้นเมื่อผมไปฝึกงานอยู่ที่บางสะพานใหญ่ ประจวบฯ นู่น เป็นอะไรที่ไม่ได้วางแผน เพราะผมคิดเสมอว่า แผนคือสิ่งที่เราจะไม่ทำ (ก็เป็นซะอย่านี้) การไปโดยไม่วางแผนการเดินทาง การไปโดยไม่วางแผนที่พัก การไปโดย ไม่รู้เรื่องอะไรเลย เป็นความท้าทายอันยิ่งยวด ลองคิดถึงสภาพ ผู้ชายวัยหนุ่ม ใส่กางเกงขาสั้น เสื้อยืด หมวกผ้า มีกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋ากล้อง และขาตั้งกล้อง มุ่งหน้าด้วยรถไฟฟรี โดยมีจุดมุ่งหมายปลายทางที่ ตัวจังหวัดประจวบฯ ซึ่งคิดว่า คงจะหาพักที่นี่ละนะ

ทางขึ้นวัดเขาช่องกระจก กับสภาพอากาศร้อนรุ่ม

อ่าวประจวบ จากมุมวัดเขาช่องกระจก

หลังจากลงจากขบวนรถไฟแล้วนั้น มองซ้าย มองขวา (ไม่มีที่ไป) เลยไปหาอ่านตามป้ายท่องเที่ยวว่ามีที่ไหนบ้างหว่า ไปสะดุดที่ วัดเขาช่องกระจก จากสถานีรถไฟ เดินไปที่วัด ระยะทางถึงปากทางขึ้น ประมาณ 2 กิโลได้ แต่ไม่สนใจครับ เดินไปเรื่อยไปเปื่อย หลังจากนั้น เรามาเจอกับบันไดวัดใจ ทางขึ้นวัดเขาช่องกระจก 396 ขั้น ตอนนั้นเวลาเที่ยงตรง ไม่ได้ซื้อน้ำติดตัว สภาพอย่างที่รู้ จริงๆระหว่างทาง มีศาลาพักตลอด แต่เนื่องจากแถวนี้เจ้าที่แรงมาก ตั้งแต่ทางเข้า ถึงวัด เจ้าที่ที่ผมพูดถึงนั่นก็คือ "ลิง" ได้ทราบความจริงมาหนึ่งอย่างเกี่ยวกับลิงแถวๆนี้ ระหว่างทางขึ้น ถึงวัดนั้น เราจะเจอฝูงลิง (ใช้คำว่าฝูง) รวมๆกัน นับได้ประมาณ 5 ฝูง ซึ่งได้จองทำเลต่างๆ เช่น ปากทางขึ้น ศาลาพัก ซึ่งมีหลายศาลา และทางเข้าวัด แต่แปลกมาก ในวัดไม่เจอลิงซักตัว และแต่ละฝูงลิงนั้น ไม่ถูกกันด้วย คือถ้าข้ามถิ่นมาเมื่อไร กัดกันแน่นอน ระหว่างทางขึ้นไปนั้น บอกได้เลยว่า เหมือนเดินผ่านสวนลิง และน่ากลัวใช่ย่อย ถ้าเกิดมันกัดเราขึ้นมา กระโดดแย่งของขึ้นมา จะทำอย่างไร แต่สุดท้ายแล้วนั้นก็ถึงจนได้ ผ่านไปด้วยดี(แทบลากเลือด) ไปถึงก็ใหว้พระขอพร และพึ่งรู้ว่า ณ จุดชมวิวของวัด เป็นจุดที่ ททท. มาถ่ายภาพโปรโมท แคมเปญ อะไร 7เดือน 9ตะวันไรนี่ละ ลืมไปแล้ว จุดนั้นที่ผมพูดถึง คือ "อ่าวประจวบ" ในจุดๆนี้ เราจะสามารถมองเห็นตัวเมืองประจวบได้เด่นชัด และความสวยงามของท้องทะเลสีคราม ความเหนื่อยที่เจอมาระหว่างทางหายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ มีแต่ความสุข และเสียงชัตเตอร์ พร้อมกับสายลมแผ่วๆ ถ้ามีโอกาส ผมอยากให้ทุกคนได้ลอง มุม 360 ํ คุณจะมองเห็นทิวเขา ด้านหลังเป็นประเทศพม่า เป็นภาพที่สวยงามที่อยากให้ทุกคนได้มาสัมผัส
ภาพ พาโนรามา จากวัดเขาช่องกระจก
คลิกดูภาพได้นะครับ อาจจะเล็กไปนิด หลังจากที่น่าจะได้เวลาที่จะลงแล้ว ประมาณบ่าย 3 ได้ รู้สึกว่าขาลง สบายกว่าขาขึ้น แถมมีคนเดินสวนทางเรามาเรื่อยๆ ซึ่งต่างกับขาขึ้นที่ขึ้นมาเพียงคนเดียว หลังจากลงถึงทางขึ้นเขาแล้วนั้น ผมไม่รู้จะไปทางไหนแล้วครับ เลยเดินไปเล่นไป ถึงสถานีรถไฟ นั่งเหงาๆอยู่คนเดียว แล้วสุดท้ายผมจะทำอย่างไรต่อไป สุดท้ายผมจะไปทางไหน ติดตามได้ในตอนต่อไปนะครับ^^

การเดินทางของผม สิ่งสำคัญคือระหว่างทาง มิใช่ปลายทาง
iPhotoIndy